Jedzenie to nieodłączny element życia każdego człowieka. Dzięki niemu organizm otrzymuje składniki odżywcze potrzebne do jego prawidłowego funkcjonowania. Zdarzają się jednak sytuacje, podczas których dochodzi do poważnych zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja, bulimia lub kompulsywne objadanie się.
Zaburzenia odżywiania – czym są i kogo dotyczą najczęściej?
Zaburzenia odżywiania to stany behawioralne należące do zaburzeń psychicznych, które wymagają natychmiastowego leczenia. Przedłużające się problemy tego rodzaju prowadzić mogą do poważnych powikłań, takich jak niedobory, a nawet do śmierci. Mogą one dotknąć wszystkie osoby bez względu na wiek i płeć, jednak zdecydowana większość przypadków zaburzeń odżywiania dotyczy młodych kobiet, a w szczególności nastolatek. Badania wskazują, że nawet 4% pań zmagało się na jakimś etapie swojego życia z anoreksją, a 2% doświadczyło innych zaburzeń, takich jak objadanie się lub bulimia.
Jakie są czynniki sprzyjające występowaniu zaburzeń odżywania?
Bezpośrednia przyczyna pojawiania się zaburzeń odżywiania nie jest znana. Badania wskazują jednak, że mogą mieć one podłoże genetyczne, ponieważ w przypadku wystąpienia tych nieprawidłowości w rodzinie ryzyko ujawnienia się ich u potomstwa zwiększa się nawet dwunastokrotnie. Tak jak w przypadku większości chorób psychicznych, anoreksja, bulimia lub objadanie się mogą być rezultatem działania czynników natury psychospołecznej. Traumy z dzieciństwa, wpływ mass mediów na kreowanie standardu szczupłej sylwetki negatywnie wpływają bowiem na odbiór własnego ciała i prowadzą nierzadko do stosowania zbyt restrykcyjnych diet, co w znaczący sposób przekłada się na rozwój zaburzeń odżywiania.
Jakie są objawy i konsekwencje zaburzeń odżywiania?
Objawy i specyfika zaburzeń odżywiania zależy w głównej mierze od konkretnej jednostki chorobowej, np. w przypadku anoreksji osoby będą głodziły się z obawy przed przybraniem na wadze. Bulimia może natomiast objawiać się napadowym głodem, objadaniem się, a następnie zwracaniem pokarmu poprzez samodzielnie wywołane wymioty. Niemal wszystkie zaburzenia odżywiania łączą jednak wspólne cechy, jak np. nadmierne skupienie się na swoim wyglądzie, brak pewności siebie i niezdrowa relacja z jedzeniem. Na ich skutek u osób cierpiących na powyższe schorzenia może wystąpić nerwowość, zmiana zachowania (np. niechęć do wspólnych posiłków), pogorszenie stanu zdrowia, takie jak osłabienie, zła kondycja skóry i włosów, zaburzenia rytmu serca oraz znacząca utrata masy ciała, nierzadko zagrażająca zdrowiu lub życiu.
Zaburzenia odżywiania nie powinny być bagatelizowane. Jako że są one klasyfikowane jako zaburzenia psychiczne i mogą prowadzić do wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci konieczne jest rozpoczęcie ich leczenia. Najczęściej pomocna okazuje się psychoterapia, która pozwala nawiązać pozytywną relację ze swoim ciałem. W niektórych przypadkach konieczne jest włączenie również farmakoterapii, szczególnie gdy zaburzeniom odżywiania towarzyszy depresja lub silne stany lękowe. Szybka diagnostyka oraz specjalistyczne leczenie pozwalają pokonać je skutecznie i trwale.
